سلولز سولفات

آلژینات پلی‌ساکاریدی خطی و آنیونی است که عمدتاً از جلبک‌های قهوه‌ای استخراج می‌شود. این زیست‌بسپار طبیعی از واحدهای گلورونیک اسید و مونورونیک اسید تشکیل شده است و به دلیل فراوانی، ارزان بودن و خواص زیستی مناسبی همچون زیست‌سازگاری، غیر سمی بودن و توانایی ژل شدن آسان در مهندسی پزشکی مورد توجه قرار گرفته‌است. از این زیست‌بسپار می‌توان در تهیه زخم‌پوش، حامل‌های دارویی، داربست‌های مهندسی بافت پوست، غضروف، استخوان، کبد و بافت قلب مورد استفاده کرد. واکنش سولفات‌دار کردن آلژینات موجب افزایش دانسیته بار منفی زنجیرهای آلژیناتی و بهبود انحلال‌پذیری می گردد. بنابراین، گرانروی محلول آلژینات سولفات به‌طور چشمگیری کاهش یافته و در نتیجه امکان الکتروریسی محلول آبی آن نسبت به آلژینات خالص به مراتب آسان‌تر می‌شود.